Als advocaat financieel recht sta ik een aantal gedupeerden van de verkoop door Van Lanschot aan Promontoria en Cerberus, van vastgoedleningen aan het bedrijf Promontoria bij. Promontoria koopt wereldwijd vastgoed leningen op, om deze – simpel gezegd – vervolgens uit te winnen. Eerder schreef ik dat gedupeerden van Cerberus/Van Lanschot zich bij mij hebben gemeld over de vraag of deze contractsoverneming op basis van de algemene bankvoorwaarden van het NVB mogelijk is.
Wat is er bij Van Lanschot gebeurd?
Van Lanschot heeft een deel van haar vastgoedleningen verkocht, omdat deze leningen in haar ogen ‘non-performing’ waren. Van Lanschot heeft deze ondernemers ooit als klant bediend, maar is nu tot de conclusie gekomen dat zij hen niet langer wil bedienen.
Algemene bankvoorwaarden: contractsoverneming aan een ieder mogelijk?
De basis voor de verkoop stelt van Lanschot te hebben op basis van de algemene Bankvoorwaarden. In die algemene bankvoorwaarden staat kort gezegd dat de klant bij voorbaat toestemming heeft gegeven voor overdracht aan een derde. Juridisch is daar in mijn ogen het nodige op af te dingen. Bij het aangaan van de overeenkomst met Van Lanschot heeft Van Lanschot zich voorgedaan als een bank die in het belang van haar klanten handelt. Van Lanschot presenteert zich vooral als een private banker. Van Lanschot geeft aan zich ook juist te richten op belangen van de ondernemer en de klant (de bestuurder van die onderneming) in privé.
Het is in ieder geval van belang dat klanten van Van Lanschot zich realiseren dat Van Lanschot meent de bevoegdheid te hebben om die klanten in slechte tijden klanten en hun portefeuille te kunnen verkopen.
Van Lanschot heeft duseen groot deel van haar oude klanten verkocht aan een partij die juist niet gericht is op het bestendigen van de bankrelatie. Promontoria is geen bank en heeft ook geen bankvergunning.
Het is de vraag of de toestemming bij voorbaat, zoals omschreven in de bankvoorwaarden, betekent dat de bank aan willekeurige derden klanten kunnen verkopen/overdragen. Het zou betekenen dat een bank in haar ogen vervelende of commercieel niet meer interessante klantengroep kan verkopen aan (bijvoorbeeld) een incassobureau. Of misschien wel aan een bank in Noord-Korea.
Ik zou op goede gronden menen dat een bank niet haar klanten kan overdragen aan partijen die niet dezelfde kwalificatie van bank hebben. Dat staat niet in de algemene voorwaarden en een redelijke uitleg van de overeenkomst brengt dat ook niet met zich mee.
Promontoria is geen bank
Inmiddels is duidelijk geworden dat Promontoria er veel aan gelegen is om haar investering te gelde te maken. Promontoria heeft het bedrijf Capita Debt Solutions of Capita Banking & Debt Solutions (Netherlands) B.V. ingeschakeld om de portefeuille te managen. Voortzetting van de kredietrelatie lijkt niet de doelstelling van Promontoria/Capita. Zoals ook blijkt uit de doelstelling van de moedervennootschap en Promontoria is het de bedoeling de aankoop te gelde te maken, ofwel door het onroerend goed te verkopen, ofwel door aan te dringen op herfinanciering. Promontoria is natuurlijk een wezenlijk andere partij dan een bank. Zij staat niet onder toezicht, althans niet onder hetzelfde toezicht als een bank. Op haar rust ook geen bijzondere zorgplicht. En Promontoria heeft ook niet dezelfde zorgplicht zoals die op een bank rust. Klanten die verkocht zijn, kunnen geeneens een additionele lening aanvragen bij Promontoria, zoals zij dat eerder wel konden bij Van Lanschot.
Gedupeerd door Van Lanschot of Promontoria?
Veel van de klanten hebben verschillende overeenkomsten zodat iedere zaak tegen Promontoria en/of Van Lanschot anders is. Bent u zelf geconfronteerd met Promontoria en/of Capita en wordt u gedwongen om vastgoed te verkopen en/of te herfinancieren? Aarzel dan niet contact op te nemen met Jasper Hagers, advocaat financieel recht, zodat hij kan beoordelen of u mogelijk een vordering heeft.