Advocaat over DAICO: wat is verschil tussen ICO en DAICO?

In mijn eerdere blog besprak ik als advocaat wat een ICO is en waarom de waarschuwing AFM terecht is.

Er wordt geen toezicht gehouden op ICO’s en de risico’s zijn aanzienlijk. Er kan sprake zijn van een ICO scam en er bestaan zelfs website als: how to create an ico scam in 5 simple steps!

Niet alleen vanuit de financieel toezichthouders zoals de AFM is een grote wens tot regulering, maar ook vanuit kopstukkken in de crypto wereld. Zo kwam Vitalik Buterin (mede-oprichter van Ethereum)  met het idee van DAICO.

Wat is dan een DAICO?

Een DAICO is een variant/combinatie van een ICO en een DAO (decentralized autonomous organization). Een DAO is een organisatie die wordt bepaald door regels gecodeerd als computerprogramma’s, dit worden smart contracts genoemd. De regels worden opgeslagen op een blockchain.

Een ICO is een manier om geld op te halen door de uitgifte van een digitale munt. Een DAICO is – simpel gezegd – een ICO met een beschermingsconstructies. Het is de bedoeling dat een DAICO minder risico heeft en minder complex is dan een ICO. Met een DAICO zouden investeerders meer betrokkenheid hebben bij het project, als ware zij aandeelhouders met een stemrecht. Het geeft de investeerders ook de mogelijkheid hun geld terug te krijgen.

Hoe werkt een Daico?

Een DAICO werkt als volgt. Het begint met een smart contract.

Investeerders kunnen crypto currencies inbrengen in een project waar zij tokens voor terugkrijgen. Op het moment dat voldoende geld is opgehaald, zorgt het DAICO smart contract ervoor dat er geen nieuwe investeringen meer gedaan kunnen worden. Maar: het DAICO contract kan ook bepalen wanneer de cryptomunten worden vrijgegeven.

Het grote verschil is dat de investeerders inspraak hebben op hoe de gelden worden gebruikt en zelfs de mogelijkheid hebben om de geldkraan (of beter: de cryptomunten kraan) dicht te doen. Het is zelfs zo dat er een mogelijkheid bestaat om de ingelegde cryptomunten terug te betalen / refund, in de situatie dat het project niet slaagt. Hiervoor wordt dan gestemd, waarbij – afhankelijk van de afspraken – de meerderheid kan beslissen hoe de gelden worden gebruikt. Hiervan kan dan de wisdom of the crowth voor gebruikt worden.

Bovenstaande klinkt wellicht wat ingewikkeld, maar simpel gezegd houdt het in dat er met een DAICO allerlei afspraken vooraf kunnen worden vastgelegd, bijvoorbeeld wanneer de cryptomunten worden vrijgegeven, wanneer er additioneel geld kan worden gevraagd, et cetera.

Wat is dan het grote verschil tussen een DAICO en een ICO?

Bij een ICO hebben de initiatiefnemers volledige toegang tot de opgehaalde gelden/cryptocurrencies. Bij het opstarten van een project en het ophalen van geld, zal de initiatiefnemer van de ICO dus op voorhand moeten bepalen hoeveel geld opgehaald moet worden. Als dat geld niet wordt opgehaald, wordt meestal afgesproken dat het geld wordt teruggegeven, maar als doelkapitaal wordt bereikt dan is er voor de rest bij een ICO geen verdere verplichting.

Veelgehoorde kritiek is dan dat er minder inzet is om het project voort te zetten.

Met een DAICO is dat anders. Investeerders kunnen stemmen om het doelkapitaal te verhogen óf om de reeds geïnvesteerde gelden terug te betalen. Er is dus een groot voordeel bij een DAICO voor de investeerders. De investeerders hebben bij een DAICO veel meer zeggenschap en zijn meer vergelijkbaar met een aandeelhouder.

Het risico van een scam ICO (een ICO waarop fraude wordt gepleegd) kan theoretisch voor een groot deel worden weggenomen. Als de investeerders namelijk niet tevreden zijn over hoe het project zich ontwikkelt, dan kunnen zij (weliswaar met de meerderheid) bepalen om een refund te krijgen. Met een ICO is dat anders. Als het geld eenmaal is opgehaald, dan is het vrijwel onmogelijk om het geld terug te krijgen (op het moment dat het project niet slaagt). Dan is de kans groter dat de initiatiefnemers toch niet zo betrouwbaar zijn als zij zich voordeden.

Juist de risico’s waar de AFM voor waarschuwt worden zo deels weggenomen. Vanzelfsprekend betekent dat overigens niet dat er geen risico’s meer zijn, maar het is wel interessant om te zien hoe de bedenkers van blockchaintechnologie nadenken over regulering/bescherming.

DAICO vergelijkbaar met een aandeelhouder?

De wereld van cryptocurrency en ICO’s staat nog in de kinderschoenen. De AFM waarschuwt met grote regelmaat over de risico’s van ICO’s.  Het idee van een DAICO is om de investeerder meer zeggenschap te geven over de investeringen. Maar de juridische status van een smart contract is nog ongewis. Met een DAICO wordt een inversteerder nog geen eigenaar in het bedrijf.

Wel krijgt de investeerder steeds meer mogelijkheden om gewicht in de schaal te leggen, enigszins vergelijkbaar met de rechten van een aandeelhouder. Op de DAICO zijn natuurlijk veel varianten denkbaar. Er zou bijvoorbeeld bepaald kunnen worden dat bepaalde milestones (doelen) gelden worden vrijgegeven aan het bedrijf, maar ook kan gedacht worden aan dividendbetalingen bij resultaten door het bedrijf en invloed op de bedrijfsvoering. Bijvoorbeeld dat een bestuurder onder omstandigheden (bij het bijvoorbeeld niet behalen van bepaalde resultaten) wordt weggestuurd. Interessante ontwikkelingen, die ik als advocaat met grote interesse op de voet volg!